به عنوان مثال داروهای ناپروکسن و ایبوپروفن که می توانند: التهاب را کاهش دهند.

به عنوان مثال می‌توان به آزاتیوپرین، مایکوفنولات، متوترکسات، سیکلوسپورین و لفلونوماید اشاره کرد.

اگرچه داروها در کنترل لوپوس بسیار مهم هستند، اما کارهای زیادی وجود دارند که برای مدیریت علائم این بیماری می توانید انجام دهید.

همین طور این بیماری در بین خانم های اسپانیایی، آسیایی و آمریکایی بومی بیشتر رایج است.

بیماری لوپوس بیماری روماتیسمی مزمن است و التهاب یا ورم در غدد لنفاوی هم به دلیل همین اثر به وجود می‌آید.

قلب: در صورتی که التهاب بر قلب اثر کند موجب میوکاردیتیس (ورم عضله قلب) و آندوکاردیت خواهد شد. همین طور بر اعضاء اطراف قلب تاثیر می گذارد و باعث پریکاردیتیس( التهاب کیسه پریکارد) می شود که امکان ظهور علائمی مثل: درد قفسه سینه یا سایر علائم فراهم می شود.

آنتی بادی های خودکار در خون گردش می کنند؛ اما در سلول های خونی بعضی از افراد، دیوارهای نفوذ پذیر وجود دارد و به آنتی بادی ها اجازه عبور کردن را می دهد.

حساسیت به نور خورشید: در این حالت بعد از تماس با نور خورشید، جوش ایجاد می شود.

آزمایش های تصویری و پرتو ایکس به پزشک در تشخیص ارگان هایی که تحت تاثیر لوپوس قرار گرفته اند، کمک می کند.

کلیه‌ها را باید یکی از اندام‌های بدن دانست که بیماری لوپوس می‌تواند به آن‌ها آسیب جدی وارد کند.

این آنتی بادی به قسمتی از هسته که مرکز فرماندگی سلول است، واکنش نشان می دهد.

بررسی ادرار فرد ممکن است افزایش سطح پروتئین یا گلبول های قرمز خون را در ادرار نشان دهد که اگر لوپوس کلیه های فرد را تحت تأثیر قرار داده باشد ممکن است رخ دهد.

پزشک ممکن است شما را به یک روانشناس ارجاع دهد تا بتوانید با استرس مقابله کنید. ورزش منظم می‌تواند باعث خطرات بیماری لوپوس بهبود استرس، اضطراب و افسردگی شود، با این حال شما باید به خاطر خستگی و دیگر علائمی که شرایط بیماری شما را افزایش می دهند، بین ورزش کردن و استراحت کافی، تعادل برقرار کنید. زندگی با بیماری لوپوس

اکنون بیماری لوپوس شدید، تحت درمان های تهاجمی قرار می گیرد که باعث شده که مردم مبتلا، دیگر از وجود این بیماری یا از نارسایی کلیه نمیرند. با این حال، افراد مبتلا به لوپوس همچنان در معرض خطر بیماری های قلبی هستند.